Archeologische opgravingen hebben verbrande structuren blootgelegd die niet nauwkeurig gedateerd konden worden. Daarom vroeg de opgravingsmanager aan Souad Ech-chakrouni (die de dienst van het archeomagnetisme in het Centrum voor Geofysica te Dourbes beheert) om archeomagnetische dateringen uit te voeren op een antal haarden van de militaire schuilhutten.

De kennis van de variatie van het aardmagnetisch veld in het verleden maakt het mogelijk om de laatste verbranding van de klei te dateren.

Eerst worden archeomagnetische stalen genomen en geanalyseerd, die daarna worden gedateerd. Deze gebakken kleien bevatten magnetische mineralen, zoals ijzeroxiden, die na verhitting tot hoge temperaturen, bij het afkoelen een stabiele remanent magnetisme verkrijgen, evenwijdig met het toenmalige omgevend geomagnetisch veld en waarvan de intensiteit evenredig is met de toenmalige veldsterkte. Het meten van dit remanent magnetisch veld maakt het mogelijk om de richting en intensiteit van het aardmagnetisch veld tijdens de afkoeling te bepalen.

Om de richting van het toenmalige magnetisch veld te bepalen, gebruikt men georiënteerde stalen van verbrande en gebakken niet-verplaatste structuren van archeologische sites (ovens, vuurhaarden, enz.).  De stalen zijn georiënteerd ten opzichte van het lokaal horizontaal vlak en ten opzichte van het georgafische noorden, deze oriëntatie wordt bepaald met behulp van een gipsoppervlak op de stalen (zie foto's).

In Ninove werden vier structuren bemonsterd. Hun datering zal in de komende maanden worden gepland en de resultaten zullen aan SOLVA-archeologen worden gerapporteerd.